بررسی خصوصیات مکانیکی نمونه های بتنی فشاری و خمشی با سنگدانه و محیط نامناسب و تاثیر روکش hpfrcc در بهبود دوام دال بتنی

امروزه بسیاری از ساختمان های بتن آرمه در ایران و جهان، عمری بیش از چند دهه دارند و به دلایل مختلفی نیاز به مقاوم سازی پیدا می کنند. یکی از این موارد خرابی ناشی از گذشت زمان در اثر عوامل محیطی می باشد. امروزه به دلایل اقتصادی و فرهنگی، مقاوم سازی به جای روش هایی مانند تعویض و دوباره سازی مورد توجه قرار گرفته است. یکی از روش های مقاوم سازی استفاده از بتن های ویژه با توانمندی و عملکرد بالا می باشد. یکی از انواع این بتن ها، بتن با عملکرد بالا و مسلح شده با الیاف (hpfrcc) می باشد. در این پایان نامه علاوه بر در نظرگرفتن شرایط محیطی مختلف (محیط سولفاته، محیط کلریدی و محیط سالم) و تاثیر درازمدت آن بر بتن، تاثیر استفاده از سنگدانه های ناسالم به علت استفاده از سنگدانه با میزان بالای سولفات نیز مورد ارزیابی قرار گرفته است. همچنین تاثیر وجود و عدم وجود لایه های بتنی hpfrcc با ضخامت های مختلف بر روی دال های بتنی در شرایط محیطی مختلف نیز مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 120 نمونه بتنی مکعبی فشاری و خمشی منشوری و همچنین دال های بتنی با طرح اختلاط مشخص ساخته شدند و به مدت 6 ماه در محیط های از پیش تعیین شده نگهداری شدند و سپس آزمایش های مقاومت فشاری و خمشی بر روی نمونه های مورد نظر انجام شد. نتایج، حاکی از افزایش مقاومت فشاری و خمشی نمونه ها با سنگدانه سالم و ناسالم در محیط سالم با گذشت زمان است. در محیط کلریدی و سولفاتی، مقاومت فشاری نمونه ها با سنگدانه سالم و ناسالم تا سن حدود 100 روز افزایشی است، بعد از آن در محیط کلریدی مقاومت فشاری نمونه های با سنگدانه سالم تقریبا ثابت باقی می ماند در حالی که مقاومت فشاری نمونه های با سنگدانه ناسالم کاهش می یابد و در محیط سولفاتی مقاومت فشاری در نمونه های با سنگدانه سالم با نرخ 81/1 درصد و در نمونه های با سنگدانه ناسالم با نرخ 89/6 درصد کاهش می یابد. در محیط کلریدی و سولفاتی مقاومت خمشی نمونه های با سنگدانه سالم با گذشت زمان کاهش می یابد و در نمونه با سنگدانه ناسالم ابتدا افزایش و سپس کاهش مشاهده شد. اجرای روکشhpfrcc روی نمونه های با سنگدانه ناسالم در محیط کلریدی و سولفاتی بیشتر از نمونه های سالم بود بطوریکه لایه 15 میلیمتری دارای تاثیر بیشتری در افزایش مقاومت خمشی بود.